Maandag 10 september

Maandagmorgen, tijdje uit de ether, tijdje elders, in de Flint bijvoorbeeld, drie zusters gingen voor dit ijdel geschrijf,
eigenlijk niet in staat nuchter dit proces te beschrijven, wanhoopsmomenten worden met straffe regelmaat afgewisseld door vreugdevolle secondes, een blik, een gebaar, een zinnetje.

"Wanneer beschaving nu eens samenging met werklust, als werklust nu eens samenging met beschaving". Ik denk inmiddels dat al ons werk daarop gericht is, op die notitie van Tsjechov, werklust levert geld op en het beschavingsniveau zakt,beschaving verhindert werklust, de oude beschaving van de zusterfamilie verhindert werklust, de werklust van de Natasjas verhindert beschaving. Aanvechtbare uitspraak, ik besef het, toch delete ik hem niet.

Sinds het laatste weblog drukke dagen, Vrijdag de hele dag besteed aan zorgvuldig repeteren en de geplande doorloop geschrapt, op verzoek van de spelers. Zaterdag voorgenerale, flonkerend en slepend, creerend en herhalend, geschrapte teksten vielen als zwarte gaten tussen de gehandhaafde regels. Zondag de echte generale, in aanwezigheid van Deen
van der Meer onze fotograaf, die nu al een tiental regies van mij heeft vastgelegd en die ik blindelings vertrouw dat hij de harteklop van de voorstelling aanvoelt en vastlegt. Veel ouderparen van spelers waren aanwezig. Ontroerend. ronduit
ontroerend, die vreemde toneelwereld waar hun kind nu in is verzeild, de liefdevolle aandacht die ouderogen zo onderscheidt van publieksogen.Wat er met die ouders gebeurde wanneer hun kind het podium betrad, de lichte siddering die door hun ruggen joeg.

De generale was door Margreet de producente heel zorgvuldig op de middag gepland om het de spelers mogelijk te maken een vrije avond na zeven doorgerwerkte dagen van meer dan twaalf uur te kunnen gaan genieten. Ger Thijs, mijn collega was ook aanwezig. We proberen dat bij al onze diverse generales vol te houden, elkaars werk te zien in dat prenatale stadium,
die kritiek die we elkaar kunnen leveren is altijd belangrijk. Ziet een broeder in de kunst de pogingen die we doen, ziet hij een andere voorstelling dan wij in ons hoofd hebben, ervaart hij een nieuwe kijk op de zusters, is de jeugddivisie die hier aantreedt werkelijk zo talentvol als ik het vind. Op het antwoord apparaat vielen vriendelijke correctiesuggesties, maar het merendeel van zijn waarnemingen vielen gelijk met de mijne, gelukkig. Harde oordelen van mijn kant werden door
hem verzacht, en andersom.

WAT EEN SCHRIJVER, zei de schrijver van IK BEN WEG, dat een week na ons zijn premiere zal beleven bij HET TONEEL SPEELT
in diezelfde stadsschouwburg, met MarkRietman en Peter Blok in de hoofdrollen. Na afloop snel een nabespreking en meteen naar bed, klok rond geslapen, en in de krant gelezen dat Mark de Louis d.Or niet had ontvangen, Will van Kralingen wel, wat leuk, wat leuk en speciaal voor Elisabeth in Maria Stuart. Ooit werkten we samen in dat zelfde stuk waar zij toen de titelrol
speelde, met Annewill Blankers als de Engelse Koningin. Dat was vijftien jaar geleden, toen zei ze al dat ze ooit die rol wilde, dat gebeurde nu onder regie van Erik Vos, haar ontdekker van ooit. Bijzonder, wat zal ze blij zijn.

Het zal de lezer niet ontgaan dat ik weinig over het werkproces van de zusjes te melden heb. Dat blijft zo in dit stadium, het gaat nu niet meer om goed of mooi of minder mooi, het gaat nu om een compositie, om een kamerorkest waarvan de instrumenten op elkaar moeten worden afgestemd. Vanavond voor het eerst publiek, wat zal dat worden. Tot morgen.