Acteurs reageren rustig, op de veranderde omstandigheden, grote zaal, costuums kleedkamers, etc, inleidend praatje Margreet, en daar gaan we: Stijn is nog aan het belichten, gesprekken over achterdoek, heen en weer rennende kostuumontwerpsters, Carl probeert zijn geluiden en composities uit, Nele de decorontwerpster houdt zich staande tussen het mannengeweld (schreef ik al eens eerder, maar herhaal het dan uit bewondering graag nog eenmaal). Ellis vertaalt aan het lichtorgel de wensen van Stijn.
Kroft en ik graven verder in de terkst en zijn nooit opgeloste geheimen. Dan begint een doorstrompel repetitie die nog redelijk snel gaat , met pauzes en maaltijden er tussendoor hebben we wanneer we om tien uur moeten stoppen
twee en een halve acte uitgeprobeerd. Ik kan het niet laten om geregeld de boel op te houden en mijn eigenwijze aanwijzingen door de ruimte te laten schallen, want ik ben gezenderd, dus mijn ontevreden gegrom is tot op de toiletten te horen: en heb ik ook nog een zender van de documentaireploeg in mijn revers zitten, dit alles dus met twee zware
batterijen in mijn achterzak, lijk wel een tsjechov-terrorist.
Hoewel de belichting eigenlijk nog moet starten ( Stijn is tot nu toe hoofdzakelijkbezig de lampen te "stellen"), leveren toevallig kruisende spots al veel te mooie plaatjes op. De veel grotere ruimte dan in Focus levert wel verschillende plaats-problemen op, veel opkomsten moeten we bijstellen, maar alles wordt allengs ruimtelijker en daardoor doorzichtiger, ( het
woord "transparant"zult u mij niet zien gebruiken, dit platgetreden modewoord voor tekortschietende agumentaties)
Al met al laat in bed, warrig geslapen, veel vreemde gesprekken, droomde dat ik de Kersentuin regisseerde waar een van de drie zusters in was verdwaald, om zes uur wakker, krant, regen, en reis kronkel-files terug naar de zustervilla.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten