Gisteren woensdag, oei wat een dag, in de avonduren een volledige doorloop, waar eigenlijk heel veel verkeerd ging, en maar bij vlagen een beetje echte inspiratie voel of zichtbaar was. Na afloop heb ik de acteurs gauw naar huis, naar bed gestuurd en beloofd de aantekeningen vandaag door te nemen. Daardoor kon ik met Kroft gauw naar de technische bespreking waar de Meesters bij aanwezig waren. De Meesters? De begeleiders van Licht, Costuums en Decor.
Er is nog geen tijd geweest om te belichten, alleen inhangen van hele batterijen maar niet gericht. En uitgerekend kwamen nu Meester-Reiner van het licht en Meester-Thomas van het decor en Meester-Rien van de costuums naar het werk van hun pupillen kijken. Terwijl er eigenlijk nog niets af is. Na afloop pittige uitspraken, waar we wel veel van konden opsteken, maar die wel veel ombouwen en omdenken tot gevolg hebben wanneer wij ons van alle opmerkingen iets aantrekken. Thomas had erg goede wijzigingsvoorstellen, waarbij ook zijn geweldige ervaring meesprak, Rien had de hele doorloop naast zijn pupil Hanne zittend alle problemen doorgenomen.
Het heetste hangijzer bleek het Licht te zijn, waar Reinier dus geheel niet tevreden over was. Nu is zijn pupil Stijn als jarenlange assistent van Reinier wel het een en ander gewend, maar de kritiek kwam hard aan. Helder maar hard. In ieder geval erg duidelijk. In details treed ik nu natuurlijk niet dat zou en te specialistisch worden en dat soort keukenkijkjes opleveren waarvoor ik dit weblog niet bestem. Mijn geschrijf hoeft niet een voortdurende goednieuwsshow zijn, maar ook geen rampenbulletin. Maar een enkeling vond het gesprek te confronterend, alle betrokkenen waren blij met de heldere taal. Ikzelf ben een voorzichtige aanpakker, een pleistersopleggende diplomaat van de oude stempel, en dat levert minder op
dan ik zou willen, daarom ben ik wel blij met de uitspraken van mijn jarenlange trouwe artistieke team.
Straks komen de spelers, ik ga ze gedeeltelijk laten delen in het nagesprek en vooral op die punten die voor hen van belang zijn. Twee hangijzers,namelijk: het stapelbed in de derde acte werd als teveel ervaren, als te truttig, en het Andrej-stoeltje naast de manteau. Dat laatste, het stoeltje vond ik geen probleem, maar dat het stapelbed een sta in de weg was, vooral door het pontificaal opbrengen, opsjouwen ervan, dat verwachtte ik wel. Enfin het zal wel weer een stevige dag worden, en hoe
dat met dit weblog verder moet weet ik gewoon nog niet, omdat ik elke minuut aan het driezusterswerk wil besteden, ach we zien wel, in ieder geval belooft het een spannend gebeuren te worden. Wat, de drie zusters of het weblog?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten