Dinsdag, de dag erna.
Gisterenavond vertoonden de zusters zich voor het eerst in het openbaar voor een volle zaal, ze speelden hun binnenste naar buiten, ze deelden geheimen, ze flonkerden, ze wilden weten waar het leven over gaat, zonder(zichtbare) angsten betraden ze de grasmat. Ik ben nog te ontdaan om er een beetje zinvol over te schrijven, daar moet je dramaturg voor zijn, niet regisseur, daar moet je afstand voor kunnen nemen, en dat kan ik niet, ik vind alles mooi wat ze doen, ik speel op zo' n avond al die rollen mee, dus lezer, wacht nog een dagje of twee voor ik op de belevenis van gisteren in kan gaan, dan hebben we er weer twee voorstellingen op zitten, nu in Veenendaal in de Lampegiet( eeuwige verbazing over die vreemde naam voor die mooie schouwburg, Lampegiet, wie verzint dat). De Flint in Amersfoort is inmiddels een soortnaam voor de schouwburg geworden, maar blijft natuurlijk ook merkwaardig, maar ja in een stad waar de straat naast de schouwburg TEUT heet kun je natuurlijk veel, zo niet alles verwachten. We hebben er in ieder geval meer dan een week kunnen bivakeren en kamperen en uitproberen in volstrekte rust met gedegen ondersteuning van de technici aldaar. Ik moet uitkijken niet de vader van een jeugdherberg te worden, ik schrijf en werk nog altijd namens A.P.Tsjechov, en die had bepaalde bedoelingen met zijn stuk, die naar het nu verplaatst zichtbaar moeten worden. Vandaar dat ik eventjes rustig ga nadenken, gegroet mogelijke lezer, lezeres. .
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten