Maandagavond 30 juli

Maandagavond
Nieuwe lokatie dus, Focus. Het was er heel stil, mooi lokaal, goed geisoleerd. Eerst met zijn allen de derde acte gelezen en een beetje uitgeplozen, daarna aan de tweede acte begonnen, niet lezend maar spelend. Weer een prachtig Tsjechov schema van drie paren die om de beurt hun ingewikkelde relaties en hoofdzakelijk 'niet-relaties' kunnen uitspelen. De eerste acte die eindigt met de liefdesverklaring van Andrej aan het boerenmeisje Natasja, daarna de de tweede acte (anderhalf jaar later)als het huwelijk al is opgebotst tegen het verschil in niveau, verschil in klasse en dat van de toekomstige professor slechts een gemeenteraadslid heeft gemaakt die nergens in dat grote huis dat al in bezit is genomen door zijn Nouveau Riche vrouw, een plekje kan vinden om een boek te lezen. Dan de warrige opkomst van Masja met de legercommandant die als aan elkaar snuffelende dieren een paringsdans uitvoeren. De routineuze Don Juan die zijn slachtoffer al heeft ingespoten met het alles verstorende gif van een redeloze verliefdheid. Wanneer het hem lukt die vrouw te veroveren is voor de tijd dat zijn verblijf in dit stadje duurt zijn 'bedde-kostje' gekocht, mijn God hoe moet dat gaan, ik wil de afloop niet weten, ik wil het stuk
niet kennen en ook niet gemakzuchtig vervallen in het hedendaagse idioom van maar meteen de kleren uit om maar hedendaags te kunnen zijn.
Heb daar een flinke discussie met mijn co-regisseur Karina Kroft over, die het liefst meteen tot daden wil laten overgaan. Spannend, niet van: wie wint er, maar hoe komen we tot elkaar en blijven we toch Tsjechov spelen, spannend.
En dan het derde paar, de al jaren verliefde baron die zich verdrinkt in de liefde voor de jongste zuster, hij draagt haar slapend het toneel op, laat ons publiek weten dat hij wel dertig jaar wil wachten op het meisje dat hem als een broer beschouwt en hem voortdurend afwijst.
Schrijnende schurende eilanden, hoe moet je zakelijk blijven wanneer ze die wanhopige zinnetjes zeggen, keer op keer, die Tsjechov zinnetjes die zich als lianen slingeren door het lokaal, ik kan me er niet van los maken, maar morgen is er weer een dag...