Dag lieve bloggers van het eerste en nu ook van het laatste uur. Hier Tanya, niet meer live vanuit Amsterdam maar back in De Pinte waar de winkels nog op de middag sluiten. Net zat ik de foto's van de laatste voorstelling te bekijken en toen kreeg ik de drang om toch nog even iets te schrijven, voor wie dit ook leest.
We zijn aan dit project begonnen als studenten: onzeker, eigenwijs, hoogmoedig, naief en eerlijk. Naarmate de tour vorderde en we steeds meer verantwoordelijkheid begonnen te voelen, zijn we student-af geraakt. Volwassen niet (want dat worden we hopelijk nooit), maar: mens. Een project als dit maakt geen van ons meer mee: een troep wilde jonge honden met een Tsjechov ter beschikking... En nu vliegen we vanonder Hans' vleugels weg, naar alle windstreken. Al is het eng, we zijn ,denk ik, niet meer zo bang en alleszins niet meer onwetend. En dit neemt niemand ons meer af. Tot ziens vrienden, moge jullie weg gezegend zijn met voorspoed en vooral heel veel liefde. Sluit jullie hart niet als een concertvleugel...
Dank aan ieder
Jullie Tanya
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten